Takvim yapraklarý çýkar karþýma, Her tarihte sen varsýn. Her saatte muhakkak seni düþünmüþümdür, Düþünmediðim zamanlar da seni hatýrlatýr, Düþündüklerim…
Takvim yapraklarýnda sen varsýn Zaman içinde ben, Benim içimde sen, Kaybolur gideriz, Takvimlere danýþmadan, Kimseye sormadan.
Tutuþturduðumuz özlemlerin gerisinde kaldýk hep, Yetiþemedik her gün düþen yapraklara. Tek baþýmýza tutuþtuk, Yetiþemedik bir gün sonraya,
Takvimler de yanar.
Gözlerimin yüzünde kaybolmasý Gibiydi art arda düþen günler, Ya gözlerim yetiþemezdi Ya da yüzün düþerdi.
Yine de bekleriz biz gözlerimle, Son yaprak düþene kadar, Belki bu sefer yakalarýz günü, Geceye dönüþmeden Gözler batmadan.
Belki bir temas olur, Gece yavaþlar, gün bekler belki. Yorulmuþtur belki koþmaktan, yüreklerimiz kadar, Son gün buluþuruz belki Son takvim yapraðýnda.
Üç Temmuz Ýki Bin On Ýki 12 25 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.