Ahlı Ahenk

Kaçýncý çabadýr bu
Kendimi koparamadýðým bir baþkasýndan

Denemeyi deniyorum
Elimden gelen bu
Pul biberlerin ortasýnda
Tenim deðil de içim acýyor

Ýçime dokunmasý gereken þeylerin baþýnda geliyor susmak
Ýçim karanlýk
Yüzüm hâlâ beyaz
Büyürken küçülttüðümüz þeyler var
Yer açmak adýna
Daha az koþuyor gittikçe
Yorgunluk belki de olgunluk

Meleklerin tebessümüne sakladým acýyan yerlerimi
Yeryüzünde de gülümsese yetecek bazýlarý
Yalnýz þiirler olduðu için bu kadar noktalama iþareti
Önce þiirler çýkarýlsýn bu cehennemden
Ellerimi yokluktan aldým
Tam koþacaktým, yüreðimi burktum

Huzursuzlukta büyüyen þeyler kararýr
Huzuru arayan bir evin çocuðu kayýp
Acý büyütüyorlar

Serçe kanadýnda bir damla suyum
Yangýn büyüyor
Acýyý baþka bir yangýnla yok etmenin tekniðini öðrendim
Çocuklara anlatacak öykülerim var
Çoðu dinlemiyor
Kuþlara anlatma çabasý
Hayatlarý silik bir buluttan ibaret
Hüznümü akþamlarý karanlýða yoruyorum
Gündüzleri telaþla bölüþüyorum

Gülüþlerim asýlý kalýyor pencerede
Ýçimi sýzlatan þeylere gülüyorum
Uzun zamandýr þaþýrmadým
Yaþamanýn gereklerini yerine getiremiyorum
Ya da az bir kýsmý görev gibi yapýþkan
Her þeyi gözlerim görüyor ama
Ellerim üþüyor
Gözlerimin yerinde olsam donardým
Yaþanacak hikâyelerden çok, dinlenilecek hikâyelerin izindeyim
Benim öyküm bir hayat etmiyor

Kendi kendini rehin alabilir bir balýk
Fanusu kýrabilirse
Bazýlarýnýn tutsaklýðý yaþama dair
Gölgesi hariç, büyümek istemeyen bir kelebeðin duasýyým
Perilere inanýyorum
Dualarýmdan þiir damlýyor

Karýnca ayaðý hafifliðiyle basýyorum dünyaya
Sarýlmak istediklerime kollarým yetiþmiyor
Yakýnmalý bir yoksunluk bu
Yoksulluðun zengin renklerini dizdim yüreðime
Her gün sulu boya
Her gün gözyaþý
Dilimde yine de masallar
Gözlerin inanamadýðý
Ahengin yalancýsýyým
Tek gerçek sýrtýmýn beton duvara yaslý olmasý
Artý soðuk gecelerde
Dizimin de ayný mesafede karnýmda olmasý


On Haziran Ýki Bin On Beþ 14 00
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: