Sensizligin esip dagýttýðý daðlarýmýn baþýnda Þimdi ruhum sahibini kaybetmiþ bir köle kadar üzgün... Içimi yoran biraz sessizlik, birazda þarkýlar varken dünden kalan Hangi yarama yamansa yokluðun içime kapanýyor bir acý Ve ufalýyor en sevdigim çiçeklerin daha tomurcuk tan çýkamayan kokusunu....
görsen sevinçlerim nasýl da aðlaþýyor kederinden... Buz daglarým eriyip akýyor sanki çime nefesim kendi canýmda bir tehdit...
Sensizligin dikildigi çorak çöllerimde kimsesizliklerim yürüyor ken adým adým...
Neden bir avuç yýldýzdan gözlerin gecelerime ben çaðýrmadan girmiyor...
Elif EDENHAUSER Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif Edenhauser Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.