Ne bir fazla ne eksik güneþi olmayan lekeleriz hepimiz; salkým saçak düþleri öldürdük çünkü henüz bitti baþlamayan kavgamýz suçludur ellerimiz yerçekimi kadar düþürüp yok ettik neyi tuttuysak...
Giz oldu görünen ne varsa seçemedik aynadaki sûreti; binlerce kýrýldýk dallarýmýzdan... tohum olsak yeþerir, aðaç olsak boy verirdik belki yeniden kadîm aldanýþlarýn muþtusuyduk yazýk ki; doðrulamadýk...
Bir mayýs sancýsýydý önceleri yaþamak göðe dek uzanýrdý türkülerin ezgisi gecelerce harlanýp þafakta dem tutan özgürlüðe denk Saydam ve þeffaf bulutsu bir özleyiþ Kalkmasýydý gözlerdeki perdenin..
Aldanmamalý oysa ýþýk oyunlarýna karanlýðý gizler parlak olan her þey Daha yolun baþýnda kendine çarparak yok olur umut Düþler, ipekten kozasýdýr ömrümüzün ve yazgýsý yoktur hiçbir kelebeðin...
Bir sýðýnmak düþlüyorum sakýncasýz çatlatýp ömrümü orta yerinden, düðümleniyor göbek baðým...
Özlem TARHAN Nisan/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.