Bu yorgunluk ve yalýnlýk üzerine söyleyebileceðim birkaç kelimem var Henüz ölmedim Ve kendimdeyim
Yaðmur yaðýyor Kar taneleri mi eriyor Yoksa yüzüme vuran Yalnýzlýðýn ölüm izleri mi bilmiyorum
Çoðul olup da yalnýz olduðumu hissettiðim zamanlarda Gökyüzüne aþýk bir kuþ gibi oluyorum Ne baþým dönüyor Ne de kanatlarýmý hissedebiliyorum Kaldýrýmlarýn ince kenarlarýndan yürüyorum Düþecek olsam sol yanýmdaki boþluk beni tedirgin ediyor Düþecek olsam sað yanýma öykünüyorum Sadece sað elimle kalem tutabiliyorum Sol yanýmýn beceriksizliði Ýnce bir kurþun kalemin çaresizliðini hatýrlatýyor bana Ansýzýn kýrýlýyor Ucu köreliyor Veya yazmaya ait ne kadar kelime varsa Beynimden çýkýp biri türlü kalemin ucuna ulaþamýyor
Böyle zamanlarda kesik kesik nefes alýyor Ve sonsuz düþünüyorum Düþündüðüm kadar yaþamadýðým geliyor aklýma Ve yaþayan her þeyden nefret ediyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.