Pandora,
acý süzülüyor damarlarýmýzdan
kaç çömlek eskidi bilmiyorsun
açýldý kutu döküldü kötü…
…
taþ sektirdik denize umutla
halka halka aþk geçti boynumuzdan
sular doldu gözlerimize tuzlusundan
gözyaþý diyor insanlar buna Pandora…
tanrýsallýk boyutu,
yüzyýllar eskitti bitmedi
açtýðýn kutunun laneti
esaret gibi koynumuzda
ilk gün ki gibi ateþi
kapanan yaný
taþýdýðýmýz umut
belki biraz hayat þekeri…
zordu sevgiyi zamana sýðdýrmak
üstümüz baþýmýz hüzün bulaþýðý
dilimiz acýya alýþýk þarkýlar
ya gözlerimiz Pandora
ya gözlerimiz…
ürkek ceylanlarýn su içiþi…
…
geceler sarýlýr tenlerimize
loþ saatlerde kýrmýzý lekeler
hiçbir insan sevmedi yalnýzlýðý
yer, gök sabun köpüðü
yanýlsama balon artýðý…
sana bir sýr vereyim
insan hüzne âþýk
bakma, gülmek kas boþluðu
onca acý tükürük
þiir artýðý
söz sarhoþu
bu hayat yetmiyor bize
Pandora yetmiyor…
Açýlmayacaktý o kutu…