Kent kalabalýk
dolu dolu gürültü
sokaklarda uyuyor kent
yüzüne hüzün sürerek
hayat rüya görüyor…
kalp atýþlarýna sürülü tozlar
hiçbir yere ait deðil
sökün sökün bir acý
baktýkça kýraç gözler
dýþýmda soluyan bir hayat
tanrýnýn gözlerinde kayýp canlar
iki uyuyanlar…
yakýn nefesler, yakýn düþler
sýrt sýrta verdikçe dünyalar
göðsüme sýkýþýyor bir acý
g/özümü silerek esrik sancým
ömrün bit yeniði…
b/atýyor iðnesi insanlýðýmýn
gün ortasý karanlýk bu
insan sofrasý
hala aç dünya silaha doymuyor
sokaklar uyuyor battaniye altýnda
çifte bir sancý düþüyor
þiir utanýyor yazdýðýna…
siyah saçlarý, siyah tüyleri
ne fark eder ki nefes alýyor
bahtlarýndan karalanýyor parke taþlarý…
yatak, su, hava bedava
yeterse yaþamaya
yaþamak buysa
“Milattan sonra yýl 2008…”
Ýnsanlýðým yanýyor!