Ne beyazdýr sevmek
dokununca sevenin kanatlarý
tüy tüy uçuþur içindeki haz
gökyüzü mavi yatak
bir çift güvercin olmak var…
I.
sana çocukluðu anlatmadým hiç
beyaz kurdeleli günleri saçýma baðladýðýmý
beslenme çantamdaki sabun kokusu tenimi
annemin tasta taraðý ýslatarak
saçýmý taradýðý acýlý günleri…
ne çok düþerdi dizlerim çocukluða
dizelere kanardý
Ayþegül tatilde olur
boyama kitabým ellerimi boyardý
nerden bilirdim hayatýn gökkuþaðý olduðunu.
bir çocuk yaným var
kadýnlýða yenik düþen
ne zaman kýrmýzý pabuç giyse
bayram sandýðým günler
mendilimde kalan sözceler
gözlerimle yaþ duasý dökerken…
II.
sana büyümemi de anlatmadým
ilk âþýk olduðumda
gözlerimi kaybettiðimi
kavak yelleri pamuk uçururken.
ýslaktý çocukluðum babam giderken
bir avuç lâle bir yaþlý köpek
gördü gözlerimi saðanakken
hiç söylemedim nisan yaðmuruna
neden az yaðdýn benden.
III.
cemre sakladým ceplerime
çocukluðum topraða
gençliðim havaya
þimdim suya düþerken…
su perisiyle haþýr neþirliðim bundan
göllerinde bekleyen nilüferde…
IV.
kuþlar beyazdýr
sevgi de beyazsa
ne duruyorsunuz kuþlar beyaza uçsanýza…
Gaganýzda ne getirdiniz bana?
Kuþlar; Tek yürekte bir çift sevda…