kaybolup yitme zamaným geçti bir þiirle kalýn kitaplarýný önüme koydu yaþam karanlýk bulutlarýn arkasýndan güneþin seyirmesini izlerken gördüm düþlerimi çevirdikçe sayfalarý, aktý insanlar güzel, çirkin- iyi, kötü bütün yönleriyle ýrmakta her zaman temiz sular akmadý beton dökülmüþ sular kanlandý, karalandý
korkulu düþler sundu bana çevremi saran çimentosu insaný deðin az inþaatlar yolumun üstünde diktiðim çiçekler açtý bir yanda kurtuluþ nutuklarý atýlýrken diðer yanda insanýn çürümüþlüðü daha çok düþün dedi beynime yaþanmýþlýklar önünde çözülür düðümünden ülken emekle
her açýdan bakmak gerekti söz gelimi gecekondu olduðunu öðrenmek Ak sarayýn kaç Atatürk doðuracaðýný bilerek kulübeler içlerini dökeceklerdi bir gün üstlerini örten betonlardan fýþkýrarak filiz filiz ve üstü örülemeyeceðinin fikrin, düþüncenin
Türkiye’nin bir doðu’luk olmayacaðýný ve oradan zaptedilemeyeceðini güneþin!
09. 02. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.