acýyla inleyen bir insanýn diþleri arasýndan výnlayarak geçen bir fýrtýna gibi geçmesidir sevgi güneþi arkasýndaki gri bulutlara ýsmarlayarak usun tozunu süpürür geride kalan rüzgâr ataklarý içeriye sallanan kapýlardan girer!
ey sevgi! süklüm püklüm oturulmaz bir kiþinin kalemiyle yazýlmaz sevgi tarihi rahat koltuðunda oturup yazdýðýn mektuplar ayaða kalkmasýndadýr kýrýntý bir umudun güneþ ýþýðýný bir kýpýrdanýþa yollar
öyle kolay çýkmaz önüne serçe aðacý belki toplanmasýdýr sevgisizlikten üþüyen kuþlarýn insanlara gönderdikleri özel bir senfonide açlýk notalarý dökülmektedir dallarýn arasýndan insan bocalarken kendi girdabýnda yalnýz
her evin önünde büyümez sevgi aðacý bir çocuk delik ayakkabýsýný sürürken karda onun küçük bir kusurunu büyütürken kentli kendi günahýnýn ayýbýný gömerken yer altýna fink atarken sýrtýnda baþkalarýnýn
sen kolay bulunmazsýn sevgili, gömerken kendini hiç görünmediðin yerlere damlarken göz yaþýn dost seni beynimde gezinen düþüncede bile bulamam ellerimi örmeye çalýþýrken söküldüðünde her arkadaþ meclisinde sevdaya oy verip vermeyeceðimi düþünemem
hep arar bir elim diðerini!..
10. 02. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.