daha ekilmedi tohumun ayçiçeði
uyuyorsun, tanrýlar seni gözetliyor
çalkalanýyor topraklarýn, alýnýp satýlýyor
suyun nerde söyle sen
hangi bölgesinden ülkemin
hortumlanýr çekilir
öyle özgür daðýtabilecek misin yapraklarýný
sevgi nasýl daðýlacak rüzgârla
nasýl döneceksin yüzünü güneþe bir daha
topraða giremezse tohumun gücü
uykunu açýp tutunamazsýn köklerine
ayaða kalkamazsan
nasýl uyursun, uyanýkken düþmanlarýn
kim sardý kalýn kalýn örtülere seni
kim tutsak aldý, söyle kim
kim sattý
sana giden yollarýmý
kim saldý derin uykulara
sularýný çaldý
nasýl uyanacaksýn böyle esmezken rüzgâr, durgunken hava
kalýn kaba duvarlardan kurtulup
açacaksýn pencereni kapýný
sefilliði gidecek ayaklarýnýn
ellerin yeni tohumlar getirecek, ekecek
bulutlarýný sýyýrýp göklerin
önünü açýp güneþin
senin günahýn yok ayçiçeði
biz de günahsýzýz inan
demir kafesleri yalanlarla yaptýlar
ihanetle döþediler yollarýný
çobanlar yitirdi yönünü
kuzey nerde, nere güney
þaþýrttýlar bizi
çevirdiler gâvurun yönüne
ellerine verdiler bayraðý
o taþýyamadý
çünkü buyruk alýrdý o
deðil, deðil halkýn, hakkýn buyruðunda
onu tutsak aldý þeytan
o tutsaklýðýn
o ölümün
o zulmün adýydý
Ayçiçeði, ayçiçeði zamaný gelince
aç gözlerini e mi ?
Nazik Gülünay/ 10. 10 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.