yollar ayýrýrken bizi baðlýyýz gözlerimizden o güvercin kanatlý pýrýltýlar yakalar ta eski günlerden özlemleri çýkýnýmýza koyar
aþk mý deðil mi derken mecnun ile yola koyulur buluruz kendimizi çalý dikenli yollar kanatýr yolumuza serdiðimiz gülleri bir taþ ayný yerde durmaktan yorgun bekler kalbimize indireceði günü
neden gelmez senli bir gün koparýp bütün baðlarýný sütlü kahve tadýnda bir haziran yýldýzlanýp akþamdan güneþi kuþanarak sabaha çocuk gözlerini aþýrýp baharýn bir günü ömre çevirip aþký yaþatmaz gönlünce
sensizlik mezarlýðý olur yaþamak sýralanýr yaþanmamýþ günler bir bir bir yandan sökülür sevgi hýrkasý emek verip ördüðümüz ilmekler þaþkýn bakýþlarýmýz kalýr hiç yaþayamadýðý aþkla baþ baþa
07. 02. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.