konar geçerlerdi çiçekten çiçeðe özgürdü kelebekler yine de incinirdi tülden kanatlarý esse rüzgâr yaðsa yaðmur saklanýrlardý irice bir yaprak altýna gün yüzünü açana kadar
yasaklandý birgün orman halkýna öyle keyfince uçmak. bir bahçeden diðerine yüksek duvarlar ördüler geçemediler daha ileriye kapatýldý malûm kiþilerce uçacaklarý gökler
dar alanda duvardan duvara çarpa çarpa yaralandý kanatlar doyasýya yaþayamadýlar iki günlük ömürlerini kara donlu böcekler saldýlar üstlerine kara maskeli kara gözlüklü!
su sýktýlar incinmiþ kanatlarýna sürüklediler yerlerde gözaltýna aldýlar özgürlüðü uçmayý tutukladýlar!
daha niçin aðzýný açýp öter cýrcýr böceði gibiler görmeden yoluk kanatlarýný! özgürdür kelebekler en az kuþlar kadar deniz dalgalarý kadar özgür!
keþke delseler duvarlarý nasýl delerse bir aðacýn gövdesini aðaçkakan!
5. 3 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.