Ýstanbul semalarýndaki düþler aðlýyor bugün Gözyaþlarýný siliyor bulutlarýna Kanat çýrpmayý býrakmýþ tüm kuþlar Kimin üzerine düþse keder elbisesini kuþanýyorlar Aðrý Daðý’nýn baþýndaki o deli rüzgar Çýkýp gelmiþ buralara kadar Birþeyler anlatmaya çalýþýyor bana Bilemedim Nazlý yardan bir haber mi var acaba Uðultular arasýnda iki kelam düþüyor Belli belirsiz dudaklarýndan Özlemiþ beni ben olan Feryadým dövünürken ortalarda Dizlerim caný çekilircesine yaþlanýyorlar Yavru bir ceylan dalanýyor etrafýmda Avcýsýndan medet umarak Nasýl ayrýlsýnki namlunun ucundaki mermi sebebinden Hiç görülmüþ müdür gece ile günün el tutuþtuðu Demir parmaklýk vazgeçer miydi mahkumu olduðu yerden Ne þeytan günahýndan Ne de bir ölü sýcak topraktan Bende vazgeçmem emanetinden Özlemin baþým gözüm üstüne.. Elifçede
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif'in Günlüğünden Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.