baktý dört duvar güneþin yüzüne yansýyan kýmýltýsýna orada tarihin yaptýðý zulümlerinden hala saklanan bir kadýn saklýyor güneþin bahþettiði rengini
sokaða çýksa tarihin süprüntüleri rengini görecek derisinin taþlar gibi zina etmiþ bir kadýný din bezirgânlarý bakýþlarýyla küfredecekler bilmeden nedir siyahýn asýl rengi
binlerce kez kükreyecek güneþ rengini verdiði insanýn perde arkasýndaki yitikliðine gönderecek en kýzgýn oklarýný yüreði kararanlarýn göðsüne ayaðýnýn altýna alacak insanlýk ölüsünü
yerini arayacak kadýn güneþli günler sorarken onu evin önündeki aðaçtan yoldan, parktan, çarþýdan insansýz yerler arayacak o görüldüðü yerde horlanmadýðý bomboþ sokaklar
soruyor þair yüreðim standart rengi mi var insanýn kendinin bilmediði her renkte açmaz mý çiçekler ve gündüz gece olduðu için özeldir gece gündüz acaba farklý mý aðlar kara tenli insan beyazdan farklý mýdýr gülümsemek ayrý renklerde
toprak bile renk renk ama verdiði ürün aynýdýr!
08. 01. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.