Zulasýnda saklanan gece kuþu yüreðim
aktýkça büyüyen zehrimi ýskaladý umut
koþtum sonra, çok koþtum
uçurumlar emzirdim kuruyan dudaklarýma
ne zaman çekse içim o keskin bakýþýný
kendimi kýnda buldum...
Haybeden kuþlar doluþtu heybeme
kanatlandýðýnda göðsümü delen..
sayýsýný çoktan unuttum
dilimi yurt edinmiþ gurbet türkülerinin
ellerimde baygýn kokusu papatyalarýn
yýlgýn beklemekten kucaðým...
Durdukça demlenen arsýz bir zehir
dolanýyor genzimin arka odalarýnda
gölgesi bile yetiyor acýnýn
tusak etmeye beni.. kýpýrtýsýz öylece
bakýyorum yoksun yanýma
bir med cezir peydahlýyor göz çukurlarým..
Asýrlardýr böyle yalnýzým sanki
kilitli kapýlar ardýnda sonsuz bir nöbet...
titrek bir mahkûm içimin dehlizinde
tam alnýndan öperken güneþi
uyanýr oldum karanlýk sabahlara
olmazlýðýn zinciriyle kýrýldý sabrým
daðýlýp düþtüm iþte olduðum yere...
Yine de sen çek küreklerini enginlere
belki bir dalga alýp getirir bana
buðusu taze, nemli gözlerini
su gibi azîz dilinden dökülür sonra
paramparça aðýtlar..
kim bilir;
belki o vakit
Yeniden doðurur bir ana yüreði beni
aç susuz, kana kana aðlar uzakta gelincikler
telli duvaklý...
Özlem TARHAN
ocak/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Münzevî Hiç'e İthâf