Sen yoktun, ben yoktum. ... ve bir gün habersizce kaderin kapýsýndan geçip içeriye giriverdin... Ben hiç kimseydim ve o an sen oluverdim. Sonra zaman geçti. Sen deðiþtin, ben deðiþtim.. Ve hep gittim, sebepli-sebepsiz kendimden uzaklara... Ama alýþtým zamanla baþka þehirlerde, baþka kimliklerle, baþka hayatlarda yaþamaya...
Hani sormuþtun ya bana; ’Vazgeçmeyecek misin’ diye? ’Seni sevmekten deðil’ ama ’Senden’ vazgeçeli çok zaman oluyor. Þimdi sorarsan þayet ’Beni sevmekten vazgeçmediysen, benden nasýl vazgeçtin? Arasýnda ne fark var diye?’... Merak etme, zamaný geldiðinde hayat aradaki farký zaten öðretecek sana. Umarým canýn yanmaz o zaman.. Nefretin de olsam, sakýn unutma. Asla kýyamam sana...
01.03.2013 Bir Hayaletin Günlüðü’nden -Veda-
C Çaðlar Kandemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kandemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.