Ne çok konuþur insan içinde
Küsken dýþýna…
Ne þehirler kurulu sol yanýmda
Ne göçebe çingene kadýnlarý
Yalýn ayak basar vatanýmýn topraklarýna;
Gülerken aðlar, kahkahasý gözyaþýndan akar
Kavgada oynar, tomurcuk bir gül
Kulak arkasýnda…
Fýstýk yeþili etekleri
Süpürüyor dökülen son hayalleri
Dudaðýmýn kenarýna dayanýyor
Uçurumlarýmdan yankýlanýyor
Hiç seslendiremediðim hayata dair
Þarkýlar…
Gölgesi gözbebeklerimde
Hengame var yine
Ruhumun çok kültürlü þehir merkezinde…
Kime sussam ona hasretim,
Kimi görmesem
Renkler dökülür gözümün tualinden
Tanýmadýðým komþu memleketlere hitaben…
Bir ben özgür, bir ben tutsak
Bir ben meçhul, bir ben kaçak
Aklýmýn iplerinden sýcacýk bir salýncak;
Gece örter üstümü
Yýldýzlarýn huzme senfonisi,
Sessizliðimin kalabalýk hikayesi,
Hayat oyun, ben
Acýlarla yamalý, tenekesi paslý
Yýllardýr bir çocuk bakýþýnýn uðramadýðý
Kýrýk oyuncak…