//İki Yabancının Yarım Güncesi-2//
Zaman çalýnmazdý,sevgili olmayanlar ayrýlmazdý ...
Hiç sevgili olmamýþtýk senle
O yüzden hiç ayrýlmamýþtýk da...
Varlýk- yokluk savaþýnda suskunluk ve çarpýlan hiçlik..
Ben çok gittim geldim bir var bir yok oldum
Sonra inatlaþmayý býraktým kendimle hiç oldum
Hiçlik makamýna eremedim daha
Yollardayým arar dururum...
Öðrendiklerim var hayattan ve öðreneceklerim
Beklemek yorardý insaný
Ve kimse sevmezdi seni istediðin gibi...
Beklemeyi býraktým önce,sonra sevsin ya da sevmesinler selam etmeye baþladým insanlara
Günah bildiklerimle sýnav oldum senle
Ardýma bakmadan kaçmayý düþündüm senden
Kaçtýkça sana gelirken buldum kendimi
Hayat çoktan seçmeli bir sýnavdý ve ben cevaplarý bilmiyordum
Neden vardýn çok sorguladým bunu
Sonra vazgeçtim sorgulamaktan da
Düþündükçe canýmý yaktýðýmý fark ettim
Oysa bir yabancýnýn yaktýðý caným günlerce kanamýþtý zaten...
Sonra sen vardýn huzur da vardý
Zaman çalmak deðil paylaþmaktý bizimkisi
Var olan yaþanmakta olan zamaný paylaþmak
Ben ömrümü hayallere adamaktan vazgeçeli çok olmuþtu
Hangi ömürde hayal kursam biliyordum ki hiç biri benim olmayacaktý
Gelecek olaný ne olduðunu kim olduðunu bilmeden beklemek zordu
Ben kolayý seçtim gerçekleri yaþadým sadece...
Oysa hiç inanmamýþtýn bana hiç tutmamýþ týn elimi
Hep gidecek yolcu gibiydim sende
Hiç kalmamý istememiþtin...
Zaman çalýnmazdý,sevgili olmayanlar ayrýlmazdý ...
Hiç sevgili olmamýþtýk senle
O yüzden hiç ayrýlmamýþtýk da...
Sevgi emek isterdi emeksiz ama olabildiðince saygýlý idi bizimkisi
Kimse yok etmiyordu birbirini,anlamsýz istekler sýralamýyordu
Saçma sapan kaprisler yoktu anlamsýz tartýþmalar
Çok þey öðrendim senden belki de öðrenmeyi istedim yeniden...
Hasar vermeden hasar almadan yol arkadaþlýðý idi bizimkisi...
Bilerek hiç incitmedim seni,kendine ördüðün duvarlarýn ardýna girmeye de çalýþmadým
Sevmeyi denedim bir kere sevilmeyi hiç istemediðini fark ettim
Ondan da vazgeçtim sonra...
Aslýn da kim istemezdi ki sevilmek
Belki ben deðildim sevmesi gereken kiþi
Kim olduðunu buldun mu bulacaðýný da zannetmiyorum...
Huzurlu deðilsin kendi için de öyle olduðuna inandýrýyorsun kendini sadece
Kendimden biliyorum, kendi varlýk-yokluk savaþým dan
Bu savaþta deliksiz uyku yok insana uykularda kesik kesik bazen iniltili
Ne zaman ki içindeki anlamsýz öfke bitiyor o zaman baþlýyor derin uykular...
Bildiðim,yaþadýðým onca acý yaþanmamýþ gibi duruyor karþýmda
Sanki hiç olmamýþlar gibi...
Yaralar kapandý kabuk baðladý, arada kanasalarda...
Zaman çalýnmazdý,sevgili olmayanlar ayrýlmazdý ...
Hiç sevgili olmamýþtýk senle
O yüzden hiç ayrýlmamýþtýk da...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.