// Suskun Adam //

Suskundu adam...
Öylece izliyordu kaderin ona sunduklarýný...
Gülümsemesine sýðdýrmaya çalýþýyordu hayallerini...


Kaçamýyordu ne geçmiþinden ne kendinden...
Hiç yaþanmamýþ olmayý çok isterdi ya da sil baþtan yaþamayý...
Sindiremiyordu uðradýðý haksýzlýklarýný..
Öfkesinden duvarlarý vardý,sevgiye aç,kimsesiz bir çocuk gibiydi...


Baþtan yazýlmýþtý kaderi ona göre,sýðmalýydý kalýplarýnýn içine,
Varlýðýnýn sebebi yarada/ný na baðlýlýðýndan dý nefes almasý...


Aþkýn ,sevginin karanlýðýnda kaybolmuþtu en çok mutlu olmayý istediði anda,
Güvenmiyordu þimdi kimselere...
Kime inansa en çok o kanatmýþtý dizlerini,
Kime güvense en çok o çalýp gitmiþti hayallerini...


Baþtan yazýlmýþtý kaderi ona göre,sýðmalýydý kalýplarýnýn içine,
Siyahla beyaz gibiydi yaþamý,grilerden umut bekler olmuþtu...


Kýrýlmýþtý,dökülmüþtü öfke nöbetleri geçirdiði olmuþtu,
Öfkesinden çýldýrmamak için sýðýnýrken yarada/na,
Bazen dua olmuþtu dillerde ,bazen duacý olmuþtu sevdiklerine...


Hangi ruhta nefes alsa eksik kalmýþtý ,
Ya hapsetmeye çalýþmýþtý ,ya hapsolmuþtu bedenlerde...

Sosyal Medyada Paylaşın: