// Duvarların-Kurallarım //

Gel git/ler arasýnda sýkýþmýþtý ruhun,
Nereye gitsen sen çarpýyordu yüzüne.
Hangisi sendin en çok inanmak isteyen mi...
Yoksa en çok senle nefes alýp veren mi ...

Sana öðretilen onca þeyin sonrasýnda ruhunda derin çizikler vardý,
Her birini yaþama öðretine katýp yol almýþtýn bunca yýl.
Kayýplarýn,kazandýklarýn,acýlarýn,zafer çýðlýklarýn vardý,
Doðmadan baþlamýþtý savaþýn sevi/lerin gölgesine kadar uzundu yol...

Hep çeliþmiþti ruhun ;
Bedeninle ve taþýdýðýn ruhunla...
Ýsteklerin arzularýna karýþmýþtý,
Öðrendiklerin yaþamayý düþlediklerine....

Sert/tin kaya gibi duvarlarýn vardý...
Duvarlarýn ardýndaysa hala tertemiz kalabilmiþ bir çocuk...
Hiç þýmartýlmamýþ çocuk yanýn yas tutardý,özlem duyardý geceler boyunca...

Seninle tanýþmadan gördüm yorgun bedenin ardýndaki çocuk kalbi...
Duvarlarýný açmadýn sadece kapý araladýn gölgende bana...
Ruhuna mý bedenine mi iyi geldim hiç bilemedim aslýnda...

Her þey birden bire öylece oldu sadece ellerin vardý,benimse kurallarým...
Sen ellerini verdin,ben bildiðim onca þeyi unuttum...
Karýþtým sana ,önce ellerin sonra gözlerin sonra tüm bedenine...
Uykularýn oldum sonra yeni güne uyanmalarýn...

Bir gece vakti kabuslarýn çýðlýðý ile uyandým,
Sonrasý inci tanelerini parmaðýma dolandýrdýn...
Uykuya dalýþ/larým oldun...
Sonra kocaman bir ip olup belime dolandýn...

Sonrasýnýn sonrasý var mý bilmiyorum...
Senin duvarlarýn vardý kapý araladýn,
Benim kurallarým vardý yok saydým...

Yanýlsama/mý yansýma/mý ...
Baþtan kaybedilmiþ savaþ/mý
Ya da hiç yazýlmamýþ bir fetih mi...










Sosyal Medyada Paylaşın: