Nâfile Şiir

Kývrýlýp bükülen iman tahtasý ömrümüz
vurmaz hiçbir kýyýya..
hani eðiliversek þöyle bir
tövbe doðrulamayýz bir daha
günahlarýmýzýn aðýrlýðýndan..!




Bölsek geceyi efkârýn kuytusunda
katle ferman çýkarýr ellerimiz
sayamayýz ardýmýzda býraktýðýmýz
taze umut kokan cesetleri
öyle mâhirizdir ki dostum
ölse aydýnlatamaz kimse
bu meþ’um cinayetleri!




Kýyâma durup önce
kýyýma baþlarýz ’legal’ yollardan
mûtedil dalgalarýmýzý buluþtururuz dipsiz uçurumlarla da
zerrece kýpýrdamaz kýlýmýz!
bir þeycik olmaz bize dostum;
ne de olsa sermâyemiz ’insanlýk’!!




Bir mizân tutturmuþuz ki
yer kaymýþ ayaklarýmýzdan..
terazide kefe yok, bâtýl olmuþ adâlet!
yaþýyoruz çok þükür;
âbât olmuþ her yanýmýz!
ha bire kaybederken can’ larý
ekmek sanýyoruz dostum
boðazýmýzdan geçen kanlarý!




Diyorum ki bazen;
ne de beyaz olur hani kefenimiz göçünce..
çocuk düþleri deðmiþtir nasýlsa
alýnteri sinmiþtir emekçilerin
e bir de barut ve kan kokusu varsa
daha ne isteriz deðil mi!
yatýp boylu boyunca toprak ananýn göðsüne
bekleriz artýk
kussun diye bizi!!







Özlem TARHAN
25/aðustos/2014






Sosyal Medyada Paylaşın: