Ne zaman baksam daðlarýn eteklerine bacaklarýna sarýlan sübyan olur yüreðim... sýtmaya tutulmuþ titrek bir anda yekpâre bir güneþin gözyaþlarý bölünür uykunun alçak eþiðinde...
Mart çocuðuyum ben; sýcak topraklara öykünen.. ondandýr kapýlarýn ardýndan bakakalýþým..
Anne.. hadi koy haziraný göðsüme beklenmedik bir aðustos ýsýtsýn sonra kucaðýnda demlenen akþamüstü çayýný balkonda içmeliyiz terleyen avuçlarýmýzla... suyu sever bilirsin gözlerimin menekþeleri hadi anne, hadi aðla...
Yok; deðil öyle dertten, kederden vuslata yaðsýn gözlerimiz.. sen beni bil, ben seni.. hiç gitmeyecekmiþsin gibi.. külken kora dönmüþ gibi hani...
Bir yaþ daha aldým anne göðsüne dolanan sarmaþýk olsam þimdi...
Özlem TARHAN
Önce deðerli seçki kuruluna, sonra da varlýklarýyla destek veren tüm dostlara þiir adýna teþekkür ederim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.