Ben senden hiç geçmedim ki…
Yaþým geçti sadece;
Bilirim ki artýk
Sana kavuþmak için çok geçti
Ama ben senden hiç geçmedim ki…
Ne siluetler deðdi duvarlarýn hudutlarýna
Ne gün ýþýklarý teðet gök kapaklarýma
Tren topyekün hazýrlanmýþ yolculuða
Toplamýþ sana dair ne varsa,
Tam da, üçü beþ geçmiþti
Ama ben senden hiç geçmedim ki…
Üçü on geçeydi;
Kan terdi süzülen þakaklarýmdan
Yakýyordu gar merdivenlerini
Potinlerimin çýrpýnýþlarý
Tek duyabildiðim içindekileri sallayan
Kömür karasýný býrakmýþ bir trenin son çýðlýðýydý,
Bir gölgeye tutundum,
Sen geçtin sandým
Ama ben senden hiç geçmedim ki...
Ne boþtu ardýndan gökyüzü
Kuþlar bile sensizlikten sürgündü,
Senli diyarlara göç yolunda
Bakýþlarým raylara kilitli
Kokan kömür deðil, hayalimdeki gözlerindi
O an yýllar geçti sandým,
Ama ben senden hiç geçmedim ki…
Ne vapurlar geçti
Deniz aþýrý,
Ben hep aþýrýya kaçtým sevmekte seni
Ben ne kadar geveze suskun
Sen o kadar hasret vuslat,
Aþklarýn modasý geçti þimdi
Ama ben senden hiç geçmedim ki...
Tarihler takvimden,
Bulutlar nem yüklü gözlerimden,
Son dolmuþ bizim mahalleden,
Komþu teyze bu dünyadan,
Ayþe kýz hayat sýnavýndan,
Geçmiþti…
Ama ben senden hiç geçmedim ki…
Ben hep üçü on geçe
Altý yanýk potinlerle,
Karasýna bulanmýþ raylarýn,
Yaþý 25 olan adamým…
Yüreðin pi sayýsý sen,
Sendeki sabit bir yürek ile bir beden
Çarpsýnlar yerden yere,
Geçemedim geçmedim senden…
Bir kýþ daha geçti,
Ellerim senli hülyalarda üþürken,
Gözüm iliþti de pencereden
Bahar peþinde sen geçtin sanki
Kokundan bilirdim ya hani…
Sen geçtin de
Bir ben senden geçemedim…
Sen benim ikmale kalan en güzel sýnavýmsýn...