bütün yazdýðým þiirleri yýrtýp atsam baþlasam yeni bir þiire þu yaðmur serpeleyen bulutlu havadan sonra açan güneþ gibi aðsam topraða can suyu olsam tohumlara gül bitsem, meyve versem
hep böyle yeþil baksa doða,yeþil bakýþýmla sesler çiçek açsa nidamla en sevdiðin þarkýyý dinlesem iþ tutan ellerin kavi yorgunluðunda boþa dönen makina kollarý gibi boþ olmasa tümceler insan aðýrlýðý taþýsa her harf
aþk aþýlýr mý? aþsam en sýkýntýlý günlerden nasýl geçmiþsem kaç kez sýnandýðým acýyla gözyaþýyla mayalanmýþtýr yazan göz çizgilerimle ayak diretsem yaþamaya baþkalarý için yürüyen insanlarýn aralarýna karýþsa ayak seslerim birlikte týklatsam tanrýlarýn kapýsýný
oysa bilirim evde yoktur tanrýlar kendi çýkar hesaplarý içinde kullarý unutmuþtur köpek gibi baðlamýþlardýr bazýlarýný koyun koyun salmýþlardýr çayýra kavalýn ritmine kapýlmýþtýr çobanlar kapatmýþtýr gözlerini
n’olur yanýp yýkýlmasýn dünya elinden geleni yap þiir insan uyutulmuþtur
28. 6. 2014/ Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.