senden bulaþtý bil üstüme karanfil kokulu aþk bütün sokaklara,insanlara yaydým bende aldým üstlerine yapýþmýþ umutsuzluk içeren aðýr havayý
bahar nasýl doldu odamýza leylak kolunu uzattý penceremden baþýmda esiveren sevda yeliyle geçtim baþýný eð diyen alçak tavanlý evlerden dayandým katlanýlmaz gerçeðin sancýsýna bilirdim ki önümde, arkamda sen vardýn
çocuk sevgileri düþleri topladým hep kýrmýzý dokulu çantama koydum yüzümde her zaman bir çocuk güldü aðlarsa o aðladý döven hayata sesim aþtý beni siz’e yöneldi olgunlaþtý buðday baþaklarý
öyle özledim ki seni, çoðaldým, çoðalttým sen olmaktan çýktýn sen bir Ferhat, Mecnun, Kerem oldun sen için çýktýðým yolda kalabalýklaþtý insanlar bakmadým kara ak derili, ýrký cinsi dini ne sevdim; sevgilim oldu dünya’lý aþký aþtým
þu kadarcýk bir þeydi boyum huyum nazlý bir kýz çocuðu anneden korkan, baba kuzusu yenilmek istemezdim dalyede yenilmedim hayatýn aðlatan çehresinde ince çizgiler çektim gülümsemekten göz kenarlarýma kýyýsýna aðzýmýn gerçekten gülsün yazdým insan kendi yazsýn alýn yazýsýný
29. 6. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.