bir kýyýda oturdum bütün gözler resimdi bakýyordu gazete kâðýtlarý üstünden altta öldüklerini kabüllenmiþti ölüler
sevdan gitgide uzaklaþtý benden flu bir tapýnma þimdi çok uzaklarda kirli pantalon paçalarý ütüsüz hayli kýrýþýk günlerde toplamýþ savruk bakýþlarýný merceðinden dünlerin
birazdan bir bomba patlayacak gibi ortalýk ürküyorum bu koyu sessizlikten bütün adýmlarýmý saklýyorum feveran edecek birazdan Haziran damlamayacak üstüme yaðmurlu günlerini
hiç tanýmýyormuþum gibi hayatý sesim çýkmýyor bir kâðýt hýþýrtýsý kadar yeniden ölüyor ölüler!
4. 6. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.