Adressiz bir sokaðýn karanlýðýnda Zamansýz düþtüm pususuna Zalim bir gecenin... Her bir yýldýz, bir kurþun olup Yaðarken üzerime, Teslim alýndýk, ben ve yorgun düþlerim. Ellerim baþýmýn üzerinde, ben dizlerimin.
Son raddesinde gayretimin; Yitik anlamlý birkaç sözcük, Bir de "adýn" dökülür Dudaklarýmdan, Ve düþmesin diye topraða, Avuçlarýmda biriktirdiðim Gözyaþlarýmdan...
Bilinmez oluyor, bildiðim her þey, Aklým, kayýp bir þehrin meyhanesinde, Ellerim baþýmýn üzerinde, ben dizlerimin. Tutunduðum dallar bir bir kuruyor, Bir dünya, bir de baþým dönüyor !
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.