Karanlýðýn sonu, tutmuþ ellerinden güneþin, Zemheriyle kucak kucaða cemre Hep sonlar getirmiþ baþlangýçlarý Umut yeþermiþ yörüngesi dünyanýn Döndükçe dönmüþ her sonda bir daha Okundukça yeniden yazýlmýþ deðiþmez fermaný Ve insanlýk, sonlarda yaþamýþ bütün hayatlarýný…
Tanýdýðým, tanýþtýðým bütün yüzlerde Yenilenmiþ yürek Yeni kayýtlar düþmüþ hislerden payýma Sonu yakalamýþ en son insanda. Ölümler yaþamýþ ateþ kýrmýzýsý Goncalar sürmüþ yaz akþamlarýnda Her g/özyaþý rönesans, Her vedasý, yediveren bir merhaba olmuþ…
16.11.2010 m.abdýrgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.