AĞLADIM ANNE...
Gayrý kime gideyim,
Kime diyeyim derdimi?
Beni bir sen,
Bir sen anlarsýn anne.
Bir sen yanarsýn yürekten,
Bir sen aðlarsýn anne...
Vefâyý öðrendiðim ocaklarda,
"Üç maymun" bir sefâ tütüyor anne!
Türkülerle büyüttüðümüz sevdamýzý
Kaptýrýrken çanlara,
Mey kokan bir rüzgarýn sarhoþluðunda
Yürekleri terk etti Kelamullah.
Dün daraðacýna ortaklarým,
Bir çam aðacýna tutuldular,
Þaþtým kaldým, anlamadým anne...
Bu sefer kýrýlan oyuncaðým deðil,
Tutunduðum dallarým anne!
Bir ucundan diðer ucuna,
Oradan da mazluma doðrulan
Namlusunda yeni dünyanýn,
Parmak izlerini gördüm;
Bir zamanlar "Mazluma Yunus" larýn,
Aðladým anne...
Gözlerimdeki nemler,
Umutlarýmýn dondurucu soðuðunda
Kar olup yaðarken saçlarýma,
Uzat ellerini,
Çok yalnýzým anne!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.