BU ŞEHİRDE...
Yorulur günbatýmý düþlerim,
Bir kum saatinden akan
Her zerre zamanda tükenir beyaz.
Ne güneþte gözlerinden bir esâme var,
Ne "saçlarýn" kokar bahar.
Benlik yitimlerinde unutulur
Izdýrap çiçeklerini sulayan gözyaþlarý
Ve þarapnel yaðmurlarýnda
Þemsiyesiz çocuklar...
Hengâmeli telaþlar sardý saralý
Bu þehirde cümle uslar "sâra"lý.
Kaybedecek þeylerini düþünür
Kaybetmiþken kendini,
Susar,
Ve duymaz kendi sesinden baþkasýný,
Ruhlardan firari insanlýðýmýzýn
Dört yaný mâmur
Þuh bir meyhane kahkahasýnda yitik duygularýnda
Trafik lamabalarýna takýlý hayatlar.
Ne güneþte gözlerinden bir esâme var,
Ne "saçlarýn" kokar bahar.
Bir deli asrýn rüzgarý esti eseli,
Bu þehirde musikisizdir aþklar...
Al-Beyazým
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.