Bir yolu vardýr zamanýn, yarým beste dünyayý tüme vardýracak, Bir yolu, günahkâr avcumun en mat çizgisinden, aydýnlýða uzanacak.
Nur çaðlayan bebeðin busesinden, mühürlenmiþ sancýlar otaðýna Al bir tuð dikilir, yaslý gelinciðin duvaðýný açtýðýnda sevda.
Ýki göz buðusunun þafaðýnda titreyen iki susuz yürekten Çatlamýþ topraðýn baðrýna, mavi bir tohum düþer Ve her baþaðýn rahmini adadýðý damladan Yaþamak biter… Bir yol biter ömre özdeþ, ateþi söner yangýnlarýn Ellerin biter sonra, yol kenarý çocuklarýnýn bereli yanaklarýndan Kurtulur sevmek mutluluk ve mutsuzluktan, Beklemek ve özlemek kurtulur, köhnemiþ burjuva yalanlarýndan.
Çýkarýr gitmek ve gelmek, iki eylem arasý sahteliklerini Göçmen bir kuþ kanadýna yüklenir kisvelerin fermaný, Baþka diyarlar, baþka insanlar baþkalaþsýn, Ki baþkasý olmasýn diye baþkalarý, Tüm coðrafya terimleri aþka karýþsýn; Dökülsün Seyhan ve Ceyhan ve Asi ve Nil, göz pýnarlarýna Goncalar açsýn direniþi merhametin, Hüseyinler aksýn zulmete, Biz aðladýkça, Kerbela aklansýn …
Ýnanmanýn inanca dönüþümlerinde bir âlem emzirir adýmlarýn sesini Bir yol serilir iki ucu Bir, iki ucu kalemde sonsuz bir çizgidir, Ýki cihan bir, yedi kat sema, ana, baba, Ekmek buðusunda açlýk, toprak ve gül, Ravza’da iki gamzedir, Bir yol…sevilir…
22.12.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.