İkra...
Harmanili düþler savurur saçlarýný
Zülalin perçeminden ince bir serinlik nakþýdýr hilal
Kaldýr gözlerini incelen yerlerinden sýzýnýn
Marifet bakmakta deðil, zaman olup akmakta
Kalu Bela’nýn yankýsýnda bir yüreðin ezgisi Ýkra…
Bir yangýn küllendirebilir mi bir yangýný
Hangi daðýn yüceliði yüksekliðindendir?
Bir em gizlidir gecede, her kuyuda bir Yusuf,
Çilenin kendisidir dünyayý aklayacak deva,
Eksik yanlarýna uzanýr kadife sesiyle bir haberci,
Yýkanýr islerinden bu sýr,
Hürriyet güllerine muþtu bir bahar kokusu
Dokunur kederine,
Dokunur vav’dan elif’e sonsuzluk.
Tüm yalnýzlýklarý kaybolur kentin,
Özlenen “Bir” yalnýzlýða çalar begonyalar
Parkelerin ve duraklarýn varma çabalarý…
Lisan-ý halde, gülde, gecede,
Dönmemeyi göze alan gidende,
Bir sevda uðruna geçilen sevdada
Yürekli, mert, belki biraz piþman ama kurþuni
Ömre düþülen notlarda,
Özlenen yalnýzlýða açar bir nihal,
Tekbirde, secdede, rükuda Ýkra…
Uyku mu uyanýklýk mý,
Baþýmýzda bu Araf yaðmurunun ýslaklýðý
Ve bu kesreti karanlýðýn…
Kendi yazýsýný yazan bir kalem ürpertisinde mavi
Uzatýr ellerini,
Dünya, bir nefes boþluðunda gönül sarhoþluðu
Getir parmaðýný þah damarýna… Ýkra!
06.06.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet abdırgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.