Leylî
Bize düþen
masal toplamak geceden
yarý açýk meskûn düþler
kendinden mesûl çocuk gülüþler
ne az ne çok
ne bileyim; belki de yok...
Kucaðýnda çað yangýnlarý
ansýzýn düþer önüme yaslý zaman
çýkarmýþtýr kýnýndan paslý hançerini
b’ölmektedir kendini biteviye
ne kadar kanarsa
o kadar akýtýr yarayý;bilir..
bilir; ellerinden tuttuðu
kendi yüreðinden baþka bir þey deðildir...
Sesi namluya sürülmüþ
ayrýlýk türküsüne gebedir gün
ne yana dönse gurbet
ne yöne gitse hicran
ceplerinde bin yýllýk ilenç
yükseldikçe âsumâna ýrayan...
Bir serâbýn kollarýnda dalmak uykuya
geceden sarhoþ ve tutkulu
bin heceye bölerek acýnýn ser’ini
kývrýlarak yýldýzlarýn koynunda
ne gam, ne tasa iþte o anda
yalnýzca mâî bir akýþ olsa
sývazlayan yorgun baþýmýzý
öyle bir kaybolsak ki meselâ
yerimizi Tanrý bile unutsa...
Kara yaldýzlý daðlardan
ak gerdanlý tohumlar biriktirmek..
avcumuza serip þiiri
alabildiðine üþümek sonra
nice yalnýz adamlar ve kadýnlar geçidi...
düþmeyeydi iyiydi iþte
gökten o "üç elma"...
kim bilir belki o zaman
yasak olmazdý düþlerimiz
Havva Ana’dan kalma...
Özlem Tarhan
13/mayýs/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.