Ah Ýstanbul !
Bu gün sessizsin
Kulelerin görünmez
Erguvanlarýn yerli yersiz
Denizin dalgasýz
Yarýn iþvesiz nazsýz
Tatsýzsýn Ýstanbul
Toprak dolmuþ yakama
Ýnilti duyulmuyor ha buramda
Koylarýnda tekneler dolu
Kýyýlarýn baðsýz
Sokaklarýn arsýz
Çok renksizsin Ýstanbul
Yeþili solgun parklarýn
Üzerinde bin bir ayak izi
Yapma boyun bükerek böyle
Durgunsun Ýstanbul
Akýp gidiyor zaman
Yosun tutmuþ taþlarda
Tarlalar çoraklaþmýþ
Altýn toplar çocuklar
Köprüleri eskimiþ
Altýnda sokak kedileri
Miyav vakti uykuda
Çok garipsin sen Ýstanbul
Bakma sen benim gri bakýþlarýma
Buluttan bakýyorum sana
Oradan nasýl gördüðümü
Sorma dinle yürek sesimi
Azcýk kavak yelleri esmekte
Buluta sular düþmekte
Ah bu gün baþýmda büyüklük var
Sýðmýyor altýn boynuz
Bir martý geçiyor tepemden
Sen kaynýyorsun içimde
Eriyorsun Ýstanbul
Sýzlanma öyle içten içten
Daðýlýyor bende ibadethaneler
Kör kütük ilerliyor metrobüs
Patlýyor marmaray
Ýnsan akýyor ta dipten
Dokunuyorsun derin derin topraðýma
Altýmdan sen geçiyorsun
Deliyorsun gövdemi Ýstanbul
Böyle gitmez sularýn sessizliði
Yanýk küllerden kaleler surlaþmalý
Fener alaylarý kurulmalý
Þahit tarihin eline
Öfke kusmalý kaybolan yýllara
Haykýrmalý nümayiþlerle
Vah Ýstanbul, ah Ýstanbul!
HAYRETTÝN ÞAHÝN 27-04-2014