koynumda gece uykusu
daðýlmýþ örtülerim
açýlmýþ üstüm baþým
hüzün yaðmýþ üstüme
üþümüþüm
bir aðýt düþmüþ
kulaklarýma çarpmýþ yankýsý
çoðalmýþ acým
kokmuþ gözlerim
buruþmuþ sesim
dilimde ölü harfler
yanmýþ yakýlmýþ ülkelere
savrulmuþum
mülteci gönlüm
bir sevda saklamýþým avuçlarýma
torpil yemiþ gemiler geçmiþ gözlerimden
mendilimde yalnýzlýðým
karanfilimde umut kokusu
buruk bir güneþ doðmuþ ufukta
ýþýðýn þarkýsýný söylemiþ öksüzler
her yeri isyan bilmiþim
bildiðin gibi deðilim
aðlamýþ türkülerim
zulamda mahpus suskunluðum
anladým
her sevda nihavent
her hayat
doðru açýdan geçmezmiþ gülüm
Nisan/2014/Antalya
Sýtký Özkaya