ayý tutulmasýndan tanýdým
güneþi gülüþünden
gözlerim gece rengi
hangi poyraz kurutur dudaklarýmý
hangi meltem nemlendirir gözlerimi
silkelesem göðü
mendilime düþer mi gülüþün
tanýdým seni çocuk
yüzündeki acýdan
eyvah
sobelendin
daðlarý saçlarýndan tanýdým
denizi dudaklarýndan
uçurtmam buluta çarptý
düþüyorum
artýk dað baþlarýnda yanar yüreðim
isimsiz bir vadide konaklarým
içime bir kere deðdi sýzýn
tanýdým seni çocuk
sobelendin
gözlerinde biriken hüzünden
dereler türküsünü söylemiyorsa
yaðmurun sesi yoksa üþürüm
duyulmaz mý sanýyorsun çýðlýklarým rüzgarlardan
geçtim demir kapýlardan
Eðrigöl’de boðuluyorum
tanýdým seni çocuk
sobelendin
yüreðimdeki aðrýlardan
yetmez mi artýk umudun ateþinde ýsýndýðým
týp diyorum
týp.!
dinle sesimi
taþ duvarlar öyle kalsýn
türkülerim sende
ardýç koksu Toroslar’da kalsýn
kavgam sende
bergamot koksun yüreðin
sevda sende
unutma çocuk
bir doðru geçer iki noktadan
sobelendin..!
Nisan/2014/Antalya
Sýtký Özkaya