çocuklar uyanmadan
gün doðarken gömün beni
ayazý giyinince ýssýz geceler
daðlarý sererdi üstüne
sýcaklýðýna kuþlar üþüþürdü gökyüzünden
ne silah kuþanmýþtý ne korku
düþününce Harran Ovasý’ndaki kimsesiz çocuklarý
uyanýp uykularýndan
teneffüse çýkardý geceleri
rüzgar giyinirdi gözleri
ne yaðmura boyun eðerdi
ne de teslim olurdu sele
Pülümür’e yaslamýþken sýrtýný
gülüþünden vuruldu bir okulun önünde
sýrtýna saplandý kurþun
demedi of
yüzükoyun kapaklandý
sürüklendi Dersim’e
gelincik tarlasýna döndü yüreði
sadece saçlarý üþüdü o gece
Uzatýn ellerinizi
Zigana’dan kuþlar inmekte Dersim’e
Temmuz/2017/Antalya
Sýtký Özkaya