bana bir mayalýk ümit býrak hayat
en olmadýk zamanlara kurulmuþ aðlayýþlarým..
ya da gecenin bir vaktinde umut arayýþlarým var
bir türkü çalar radyoda ýrgalanýr gönlüm
efkâr akar içimdeki yollardan
bütün turnalar uçar kirpiklerimden
gülüþü kýrýlýr gözlerimin
büyür göðsümde mülteci bir aðrý
baðlamaya düþer ellerim üþür pena
kaldýrýmlara yapýþýr sesim
aðýt olurum sokaklarda sonrasý hüzün
kanar el örgüsü yaralarým
baþý belalý bir dað rüzgarý sýðýnýr saçlarýma
dilimde aðýta döner seher türküleri
akþama sarýlýr gündüz
güneþ gider kýzýllýða boyanýr Akdeniz
ýþýklarý yanar Kaleiçi’nin, büyür gece
bir martý geçer limandan sesi acýya benzeyen
havadaki anasona karýþýr evsizlerin kokusu
içimde kimliksiz bir göçmen telaþý sonrasý hicran
ne zaman dudaklarýma sürmeye çalýþsam hayatý
düþerim dolunay keser yüzümü
heybesinde üþüyen bir gelincik saklayan derviþ gibi
beni mor kanatlý bir turnanýn uçuþuna býrak
kývrým kývrým meçhule uzayýp gitsin yollar
bana bir dem çek hayat en acýsýndan sonrasý yalan…
Ocak/2014/Antalya
Sýtký Özkaya