Yanýmda sen olmayýnca
günde bir kaç saat uyuyorum
karýnca kararýnca
tövbeler olsun fazla tutamýyorum kendimi
bedenimde derman kalmayýp yorulunca
Su olup akmak için nasýl muhtaç ise
damla damlaya
Bende sana öyle muhtacým
nefesin gerek nefesin
gözlerimde ki çeraðlarý yakmaya
Yanýmda sen olmayýnca
Çatýsý delik terkedilmiþ bir evin sol köþesi
yitirdiði mutluluk seslerine aðlar
tepeden týrnaða bembeyaz acýlar giyinip
gözyaþlarýný süzer duvarlarýndan
ve en ücra köþesinde bir karanlýk doðurur bu þehir
kendinden geçerde fýrtýnalar
dövünür durur taþtan kaldýrýmlarýn sinesinde
Yanýmda sen olmayýnca
Nereye savrulacaðýný bilmeyen
bir yaprak telaþýnda þaþkýn
ömrünün baharýnda özgürlüðü budanan
bir fidan kadar kavgalardan týrsak
Renk cümbüþünde cesedi kaybolan bir kelebek gibi
Bilinmez kalabalýklarda kayboluyorum
Ayaklarýn ezberlediði bir yolun,
sagýrlaþan yarenliðini dinlerken,
olduðum yerde topraða yýðýlýyorum
Yanýmda sen olmayýnca
Kara tren türküsünde gurbete çýkýyor mutluluklar
Her konuþan dilde
her sözde sultan oluyorsun yâr
sanki hep seni söylüyor dudaklar
Kanatlarýyla göklerin mavilerini kesiyor kuþlar
Gazeli bir is kýskandýrmak için hasretimi
güneþin yüzünü sývazlar
Yanýmda sen olmayýnca
Yaðmur uzakta ki ýþýklarý batýrýyor gözlerime
Yýllarýn acýmasýzlýðýna yenik düþen babamýn
bir kez daha ölüm haberi düþüyor yüreðime
Gök kubbeyi sýrtlanýyorum omuzlarýmda
Yer aðýr
Gök s/aðýr
Herþey iffetini kaybetmiþ bu dünyada
Yanýmda sen olmayýnca
Küfür geliyor adýma sesleniþler
Ne zaman ki senden uzak
ne zaman ki sensizim
alnýndan vurulan güneþ kadar kef(s)ensiz
Boz bulanýk sularda çýrpýnan
dal parçasý kadar çaresizim
bundandýr topraða kasvetim
ve biliyor musun yârim
ben seni
ölüm kadar çok özledim...
04.04.2014 Muharrem Küçük