Renkleri,dilleri,dinleri farklý olsa da insanlarýn,
ölümün acýsý her yürek’te ayný yangýndýr.
Vahþet yönüne rota kýrmýþ beyaz pusulalar
Hediyelik ölüme sarýlýp uyumuþ kýzýl benizli çocuklar
Zevklerin metalleri
Kanaatin oklarýný kýrmýþ
Tatanka’yý çadýrýnda gölgesinden vurmuþlar
Kanatlarý yanmýþ kartallarýn
Son defa ateþin dansýný seyretmiþ Geronimo
Aðlamýþ
Ölmüþ
Tanrý iþ güzarlarý yalancý uykulara dalmýþ
Kara gözlü Hatice’nin süt bakracýný ezmiþler
Aðýt dolu mavzer sesleri ile irkilmiþ ormanlar
Seccadesinden bez bebeðine sarýlmýþ ayþe
Korkmuþ çok korkmuþ
Ali’yi sinesinden
Rüzgarýn evinden vurmuþlar
Son defa daðlarýn zirvelerine bakýnýp Asena
Aðlamýþ
Ölmüþ
Çöllerin yakamadýðý musanýn ayaklarýný
Nar gibi fýrýnlarda ateþe atmýþ Adolf
Yanmýþ ayaklarý yakop’un
Yaþlanmýþ tanrýça larýn yüzlerine çizilmiþ sýnýrlar
Çatýlarý çökmüþ gökyüzünün alev alev
Son defa gözlerinden yaþ dökmüþ duvarlara Ýshak
Aðlamýþ
Ölmüþ
Bir avuç toprak sevdasýna
Ýnsanlýða gözü dönmüþ Benjaminin
Yusuf’a zindan olmuþ güneþ kýblesi
Tanklarýn altýnda ezilmiþ Ahmet’ler
Son defa kulaðýna hüzün fýsýldamýþ ezanlar Sümeyye’nin
Aðlamýþ
Ölmüþ
Ayrýlýk tohumlarý serpilmiþ kýr çiçeklerine
Ararat baþlarýnda sarp kayalar bilenmiþ
Delinmiþ ayakkabýlarý barýþ güvercinlerinin
Hrant’ý aðrý’lý ayaklarýndan vurmuþlar
Son defa ellerinde sürgün çiçekleri koklamýþ Leniya
Aðlamýþ
Ölmüþ
Çok bilmiþ vaazlar diþlerinde kürdanla seviþirken
Hasan’ý diri diri kor alev’lerde yakmýþlar
Sulara cem’re savurarak
Bam telinden intihar etmiþ türküler
Son defa güvercinlerin semahýný seyretmiþ hüseyin
Aðlamýþ
Ölmüþ
Zulüm mahremine baþbaðlar olmuþ ölüm
Secde’de alnýndan kurþunlamýþlar Ömer’i
Anneler çeyiz sandýklarýnda saklamýþ gülücüklerini
Nasýrlanmýþ eller masal sürmüþ saçlarýna
Son defa tesbih tanelerinde zikri avuçlamýþ Mehmet
Aðlamýþ
Ölmüþ
Güneþin yüz görümlük diyeti ölüm olmuþ þivana
Renklerini çalmýþlar hürriyetin
Önce yeþilini sonra kýrmýzýsýný
Dilinden vurmuþ ihtilal marþlarý Heval’in
Dere üstü tahta köprüler öpmüþ ayaklarýndan
Son defa zýlgýtlarla dilini öperek dudaðýndan Asmin
Aðlamýþ
Ölmüþ
Gökyüzünün uykusunu kaçýrmýþ sabilerin çýðlýklarý
Tekme tokat doðuma itiraz etmiþ
anne karnýnda ceninler
Týrnaklarý uzanmýþ isyanlarýn
çýplaklýðýný yaka paça daðlara sürmüþ masumiyet
Kutsalýn evinde sevgileri ezmiþ postal sesleri
Yalnýzlaþmýþ bir karmaþa içinde merhamet susmuþ
Ve anlamsýz savaþlarýn ortasýnda
Çocuklar aðlamýþ
Çocuklar ölmüþ
Ýnsanlýk diyorum
ÝNSANLIK ölmüþ...
07.12.2013 Muharrem Küçük
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.