Evvelim sen oldun ahirim sensin (NEÞET ERTAÞ)
Lokman hekimin iyileþtiremediði bir derde tutuldum sende
anlatmasý kolay deðil anla iþte
göðsüme göðsüme vursunlarda öleyim
ne olurki
birkez seni görüp yüzün seveyim
Güneþi beraberce tutup
hayata döndürelim istiyorum gündüzleri
karanlýk yorganýmýz olsun
biz yaðmur gibi yaðalým geceye
sevdamýzý emsin topraklar
yitirsin beni hayat hücrelerinde
hep tuzlu yaþlar akmazya gözlerden
teninde aðlayasým var bugece
damla damla sen diye eriyesim var bu gece
Bir gülümse yeterki sen
göðün kalbini býçaklarým
karanlýðý eskitirim gözlerinde
bir gül yeterki sen
gülleri kanatýrým dudaklarýnda
ayazlara diþ biler korkuturum
yüreðin olur yakarým seni
Bilmiyorum
yüreðimin yanýk kokusunu mesafeler ötesinden alabiliyormusun yarim
ben ateþe düþtüm cayýr cayýr
sen diye yanmaktayým
ne eve gidesim var
nede yürüyesim
bir düþ olsanda seni yaþasam
hep sende uyuklasam
O maþAllah dediðin boyum posum varya
ondan eser yok þimdi
kývrýlmýþým masanýn kenarýnda
nerdeyse üstüne düþeceðim
elim ayaðým boþaldý
güç takat kalmadý bedenimde
vavýna büründüm sevdanýn
Kocaman gözlüm
çaresizim sensizim asi yüreklim
nolur tut nolur tut beni
tut yüreðimi
hiç iyi deðilim
yaðmurum nolur
býrakma ellerimi
21.11.2013 Muharrem Küçük
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.