Sen gitme!
Yüzümü saran üç parmak boyu hüzünlerle
Saçlarýmý öðütür hayat deðirmeni
Galaksiye tutunamayan binbir sitare derin derin nefes alýr
yüreðimle
Gitme sen!
Dudaklarým bozkýr yüzlü çocuklarýn çýðlýklarýna makas darbeleri sallar,
belkilerin sesi soluðu kesilir göðe açýlan avuç içlerimde
Alnýmda kýrýlmýþ umutlarýn kardeþ acýlarý cetvel ile çizilir
Kekik kokusu yorgunluðunda
öksüz coðrafyalara paydaþ olur gözyaþlarým
Ah ne olur dur!
Bir de sen gitme!
Sen gitme!
Ay gök yüzünden intihâr eder de karanlýk sulara
Yakamozlarýn dudaklarýnda saklanýr ýþýklar
Korku’dan doðma sanrý ilâhlar bilevler
sancýlý kimliklerin çýðýrtkanlýðýný
Piçleþmiþ sloganlar altýnda ezilir kaktüs çiçekleri
Türkülerin avazý ecnebi topraklara gömülür
Gitme sen!
Demirden kuþlarýn gürültüsüne homurdanýrda
sessizliðe dilenir yýldýzlar
Ah ne olur dur!
Bir de sen gitme!
Sen gitme!
Pusatlarýn namlusuna kader susturucusu takýlýrsa
Çocuklar ölür ihtiyarlamýþ kavgalar ortasýnda
Zifiri karanlýk topraklar altýna gömülür ekmek kýrýntýlarý
Kâh inþaat sýrtýnda,
kâh maden ocaðýnda
Göðün yüzüne þamar atar yüksek kuleler
ölümü kovalar
Mezarlarý reddeder ýþýltýlý þehirler
Gitme sen!
Sýrf anlamadýðý dilde konuþuyor,
kendine benzemiyor diye
Köpekleri zehirler belediyeler
Ah ne olur dur!
Bir de sen gitme!
Sen gitme!
Son bahar ayrýlýk ünüformasýný giyinir gidersen
Güneþ’in koynunda
modern kara dumanlar bozar bulutlarýn metebolizmasýný
Yataðýný þaþýrmýþ döl damlalarý
gayri meþru simâlarda oynaþýr
Karný geniþ Ýnsan’lýðýn yüzüne tükürür yaðmurlar
Gitme sen!
Genlerine nefret emzirir duygusu örselenmiþ ruhlar
Yusufçuk kuþlarý azgýn sularda aðlar
Ahhh ne olur dur!
Bir de sen gitme!
Muharrem KÜÇÜK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.