Ýltihaplanmýþ bir gecenin þakaðýndan düþerken
Tut ellerimi.
L ü t f e n!
Kaybolmak istiyorum serçe parmaðýnýn boþluðunda.
Biraz sev(sen) beni.
A z ý c ý k.
Ýnan sana varýlmayacak yollarýn
Yürünmeyecek kaldýrýmlarýn kýrardým ayaklarýný.
Sev(sen) ama…
Annesiz rahmimin huzura kalk(ma)dýðýndan beri
Ellerimin vuruþ sesinden toplarým yitirmiþliðimi.
Bir k/adýn kalýr ötelerime
Ve sen çokluðumda tufan olursun.
B i l m e d e n.
Gözlerinde elaya çalan gerçekler
Göðüs aralarýma yalan diye býrakýlan
Aðlamaklý binlerce harf olursun.
Hece hece…
Yokluðunu hayal etmeyen beynim
Bedeninin iz düþümünde kayboldum.
En aciz yokluðum olurken kýrdým siluetimi.
Ki;
Saçlarýmýn en siyaha çalan yanlarýndan sallanan
Binlerce beyaz telin arasýnda kendimi
katletmeye çalýþan bir sabi’nin sevaplarýna
yüz sürer faili meçhul suretim.
Tek vuruþluk kör bir kurþun gibi
Alnýma defalarca dayayýp
Yaþamak için seni ölümsüzleþmek!
Yakamýn kýrýlmýþ belinde sýkýþtýrdým seni.
Yaþýmýn alabildiðince otuz
Ve gözlerimin baka bildiðince renk oldun.
Ýntiharlý ölünün kýlýnmayacak namazý gibi
Ecelin son nefesinde sýkýþan can oldun
Aza deðmeyecek nefsimle!
Ve vakti gelmiþse ayrýlýðýn
Acýtmayý iyi bili(yo)r insan. *
Aslýnda acýmamalý ’ gitme ’ derken!
Þimdi hesapsýzca kurulan bir düzenin
Hesaplýca gidenileninden getirmeyin bana
Zehir zýkkým olsun sevmelere!
Silinmiþ yollarýn kýymýklarý batarken
yüreðime
ellerime
Ayak çizgilerimde nasýr olursun
Sen bana ‘’ git ‘’ derken kendi nasýrýma
Görmeden basan ben olurken…
Boðazýma düðümlediðim mavi þalýn ipi çekilmedi daha.
Bir adým atsam bir adýn kalmayacak gerimde.
Ve bilirim çeksem saçlarýmý
Tutunacak bir gökyüzü bulamam.
Kýrýlmýþ bir rüzgâr ayaklarýmý yerden keserken
Söylemeliydim sana
Ve sen dinlemeliydin beni.
Gidersen þimþeðin maviliði yýkar beni
Odamýn paslý camlarýnda kaybolur adýn
Her yaným ölüm kokmaya baþlar
Mezarlar ceset kabul etmezken
Ruhumun dikiþ tutmayan yanýndan baþla
Dudaklarýnla dokunmaya…
H a d i!