‘ Heykeller Yalan Söylemez Madem ‘
//
Yüreðinin sesini son defa kapat.
Birazdan saðýr olacaðým!
I
Esrik bir dilin son çýrpýnýþýdýr bu.
Gitme ey yar…
Gidersen
Beni böylesine mahvedersen
Acý getirir bana yokluðun.
Sol yanýmdan baþlar kanatmaya.
Çürütür beni yalnýzlýk
Anla öldürür beni ayrýlýk…
Ben ne zaman seni unutmaya kalksam
Hep yüzüme vurdu aynada ki suretim.
—Ç a r e s i z d i m.
Olmayacak bir duâ gibiydi seni sevmelerim.
Ama ben her defasýnda ‘’âmin’’ dedim.
Gelmesen de, sevmesen de.
Sen her defasýnda benden, yüreðimden, ömrümden gitsen de
Þükür ettim yaratana.
Sadece ‘’kader’’ dedim.
//
Musallada aðlatýn gözlerimi.
Birazdan kör olacaðým.
II
Çoðu gece susturdum içimde ki acýyý.
Ama kimi zaman olmadý yapamadým.
—A ð l a d ý m.
Sahi sen bilir misin aðlamayý?
Bilir misin gözlerin çýkarcasýna mahvolmayý?
Kafaný duvarlara vura, vura aðladýn mý hiç?
Ýçinden canýný söküp de atarcasýna.
Aðladýn mý?
Ben çok aðladým, sen gittikten sonra…
Kaç gecemi heba ettim yokluðuna.
Kimi zaman uyumadým
Kimi zamansa uyanamadým.
Ölüm uykusu gibi deðildi bu.
Sensizliðin yasýndaydým, duymadým.
Anýmsayamadým sana hasret kaldýðým zamaný
Kendime acýdým.
Lanet ettim, yaþadýklarýma – yaþayamadýklarýma!
Çok gördü Tanrým seni bana.
Zaten seni sevmeseydim ne yapardým bilmiyorum.
Bir sen vardýn benim için, bir de sen…
Vuslatýn üzmezdi beni bu kadar.
Ýnan hasretin yakmazdý taa içimi.
Ama gidiþin bir baþka tüketti ömrümü.
Belki katlanýrdým yokluðuna ama
—Y a p a m a d ý m.
//
Yüreðini aralýk býrak
Birazdan öleceðim!
III
Siz hiçbir adamýn ellerine âþýk oldunuz mu?
Bir keresinde ben olmuþtum.
Eskiden – çok eskiden.
Ama ne zaman onu hatýrlasam
Ve kim bana uzakta ellerini
Parmak uçlarýmdan kopuyor ömrüm.
Anlýyorum ki;
Senden ayrý olmak,
Cennet ile cehennem arasý yürümek demekti.
Ey yar!
Bu sana yazýlmýþ, yokluðuna kazýlmýþ
Son þiir olacak dudaklarda.
Seni severken
Bir seferlik berat etmiþtim ölümden.
Ama yaþamaksa, eðer seni sevmek
Öyleyse her geçen gün, her dakika, her saniye
Bu ölmek neden?
Artýk kaybettim benliðimi istasyon boþluklarýnda.
Hiçbir tren getirmeyecekti seni bana.
Bilirdim dönülmez þehirlerin,
Geçilmez yollarýn, ufkundaydýn sen!
Dönmeyecektin bilirdim.
Bilirdim de kabullenmezdim bu hasreti.
Kahretti beni ayrýlýk
Zulmetti bana yalnýzlýk!
—D a y a n a m a d ý m.
Acý vere, vere gittin!
Sonbahar düþtü ceplerimden.
Ve ardýndan eylülde gitti.
Sonra yaðmur yaðdý ü þ ü d ü m.
Eylül 2013