|| Artýk öðrendim ki; kimi sevdiðin önemliymiþ.
Uzun yolu göze alamayana kelebek olunmazmýþ.
Nefesi yetmeyenle dipte hazine aranmazmýþ.
Aþkýn ibadetini bilmeyene bayram baðýþlanmazmýþ. * Ýclal Aydýn ||
* Gölgesi periþandýr þiirin.
||
Giyotin çalarken gözlerimde
Bir ölünün sesi yankýlanýr duvarlarýmda.
Sahi siz bilir misiniz?
Gözlerim düþerken gölgeme mavi olurum ç ý r ý l ç ý p l a k.
||
Kirpik aralarýmýn boþluðunda ýslýk çalarken bir ânkâ
Yakamýn kambur halinden düþer v / âhlarým.
Bir can diyorum ‘ gitti, gidiyor ’ ömürden
Batýyor karanlýðým yerin en dibine.
Ölüme okunan son sélâ da uðurlanýyor gövdem.
Daha demin
Gözyaþlarýmý içip aðladým ulu orta.
Gelen, giden, soran, sarýlan yok!
Senden baþka uðramadý kimse kýyýlarýma.
Ki sende gelmezdin * unutmuþken adýmý küflü aynalarda.
Gecelere kahýr yüklü mektuplar býrakýrdým.
Yeþilin en can alýcý rengine aldanýrdým.
Gözlerin düþerdi sineme.
Ki;
Gölgesi olmayan bir Þéhré benzer gözlerin.
Karanlýðýn ârifesinde
Tenha bir yalnýzlýðý kuþandý ellerim.
Islak uçurumlar tanýktýr
Göðsüme yýkýlan mevsimlerin günahýný taþýrdým
Daha göç etmemiþken ölüme.
Evvelce
Ayaza yüz tutan âþýklarýn dilinde
Nasýrlý bir türkü ol / ur / dum
‘’ Kafamý duvara vurmadan tanýyabilmek seni. * Ahmet Kaya
Þimdi hangi sevdanýn baþkaldýrýþýydýn sen (?)
Ýhtilalsýz savaþlarýmda düþmaným oldun!
Yýllarca yüreðimde cebelleþtiðim
Hangi mahkûmun suçuydun sen
Ömrüne müebbet yerken…
Çaresizliðin koynunda sayýklardým
Aklýma düþmeyince suretin
Göðün kýblesinde cansýz bir bedeni taþýyordum.
Yarýndan habersiz…
Ve sen sevgili
Ellerimi býrak.
Ýyi bilirim kefensiz ölmeyi!
Sessizlik inlerken dilimde
Bir daha yandým cehennemimde.
Ayaklarýmý omuzlayýp yürüdüðüm yollarýn
Üstüme kuma gelen acýlarý sývazlayýp
Kül rengi bakýþlarýndan topladým elveda deyiþlerini.
Ellerimde çoðalýrken vedalar
Üstü açýk gülüþler daðýttým boþ bakan gözlere.
Yaðmurlarýn en þiddetli baþ aðrýlarýnda
Öfkemin nefsinden kaçýp
Diz boyu günahlara soyundum.
Musalla hâk getire çaresizliðime.
Yüzümü dönerken sémâyâ
Yokluðunun gölgesinde uyurum
Kanatsýz uçarken kuþlar
Gökyüzünün ucunda sallanýr boynum.
Ve Þehrimin yaðmurlarý
Diþlerimin arasýnda sýkýþan sevdalýlarý ýslatýr.
âh yüreðimi bölük pörçük eden a d a m
Gözlerin rengi cennetimin habercisiydi.
Seni yaþamak pahasýna
ö
l
ü
n
m
e
l
i
Bilmelisiniz ki
Parmaklarý doðmayan bir elin
Sakat bir iç çekiþinden baþlardý o’nu sevmek.
Ve ben yaðmurlarýn ney sesiyle dans ettiði bir vakitte
Üþüyen saçlarýma inat
Sevdim seni.
Elleri ve ayaklarý yok bu ayrýlýðýn.
Zaten kimi sev / diy / sem
Giden hep sen oldun.
Ve deðimliydi ki seni sevmek
* Cénnété bir ödün || Céhénném ateþine boyun bükmek!