Aþktýn sen, gidiþinden bildim seni…
Cemal Süreya
Dudaklarý dikilmemiþ bir ruhun
Ellerinde tamamlanýr gurbetim.
Eflatun gölgeler sarar boynumu
Kemikleri çürümemiþ bir bedenin emriyle
Ýstediðin yerde ölebilirsin artýk.
Ýnfazsýz bir ölümdü içimde gizlediðim.
Gözlerimin kývrýmýnda toplanýrken her ölü
Hangi ecelin kapýsýný vurup kaçsam
Ecelin hangi odasýnda uyuya kalsam
Ýçim annesinden ayrý bir çocuk!
Kör ateþlerde beslenen þeytanýn emri bir
Diz boyunca günah dolmalý saçlarýma.
Ki en çok oradan salýnýr feryadým.
Aklýma sýðmayanlar
Duvarlarýn göbek baðýna asar kendini.
Gri bir gölgenin ayaklarýndan öperim sonra
U s u l c a.
Bildiðin gibi deðil
Sevmelisin beni.
Yokluðuna tuz basmýþ yaralarým
Aðýt yakar bir anne yüreðiyle.
Yemin et þimdi
Tanrý öperken bir çocuðun avuçlarýný.
Arsýzlýðýna soyunurdu adým
Ölesi bir yalnýzlýk
Üþürken parmak aralarýmda
Ýklimsiz kuraklarda devrilir cüssem
Boynumdan yukarý.
Baðýþlanmamýþ bir ölü merhametiyle
Bir babanýn sakalýndan düþer affým
Tek günahým olsa bile
Sýratýn boynundan sallanýrmýþým.
Seyyah bir atýn kuyruðuna baðlasýnlar beni
Can çekiþmeliyim.
Günahlarým düþmeli yakamdan.
Tanrýya el açarken güvercinler
Sevmeliyim seni
Yetim bir duâ miktarýnca.
Þimdi
Her günün þafaðýnda ölüp ölüp dirilirken
S e v e c e ð i m s e n i
Sýrtýna yaslandýðým imana
—Ant olsun.—