Belki de

Yaþamak için s e v m e k âh sevmek!
Belki seninle hiç ayrýlmadýk,
Kim bilir(?) belki de…

Aklýma düþtüðün günden beri
Karþýmda duran duvarýn çizgilerinde izlerdim seni.
Ve öperdim, avuçlarýmda býraktýðýn maviliði.
Geceleri bir baþka devrilirdi gözlerim
Kimi zaman aðlama eþiðinde
Kimi zaman ise gülümserken yakalardým, bende ki seni.





Ey gözlerinin karanlýðýndan öptüðüm
Hangi vakit çýnlasa ta içim
Sen gelmezsin
Ve ben ahmakça beklerim
Bile bile.





Saçlarýma karýþan bulutlar
Üzerime deðen mevsimlerde saklýyorum
Ezberimdekileri.
Aslýnda sen giderken çok þeyi unuttum
Sahi yokluðunda kaç defa yitirdim
Sende bulduðum ne varsa…
Say(a)madým.





Kýrmýzýya çalan dudaklarýn
Kahve tonlarýnda kendini kaybeden bakýþlarýn
Ve güldüðünde yanaðýnda beliren gamzenin týnýsý hayla ömrümde.
Sabah saatleri, gecenin tam belirsizliði arasýnda
Seni düþünerek yaþlanýyor içimdekiler.
Oysa
Benim kýzgýnlýðým
Benim kýrgýnlýðým
Yeþileydi
Sen mavi bakardýn bana…





Ey gülüþü Cennet kokaným
Razýyým
Gelsen
Beni yeniden yerle bir etsen
Ýnandýðým dinimin üzerine
A n d olsun
Kýpýrdamaz içim.

Zen. //

OnSekizMayýs2016

Sosyal Medyada Paylaşın: