Farkýndayým; fazladan bir mesâî borçluyum size bugün tüm ihlâllerin ve ihmallerin gölgesinde ihtimaller zincirinde bir duraðýn ayakta bekleyeniyim bu gece; mâzur görün...
kýrýk bir bankta sahil kenarýna iliþmiþ günahkâr ellerim.. kendi hayatýnýn denizi olamadan dalgalarla sürüklenmiþ bir et yýðýný iþte; hepsi bu.. arz ederim!
delikleri büyümüþ bir kevgire müptelâ özüne sancý yürümüþ; kaygýlý ve savruk kocaman bir muammâya açýlan kýrýk kapýlar gibi gözlerim; elinde kalýyor bakanýn...
ne yalan söyleyeyim; yakýþmaz sesime hiçbir þarký ben gönlümü yarýnlarý yaralý, yamalý bir bohça gibi oradan oraya savrulmuþ; sonunda bir kenara öylece konulmuþ bir sandýða gömmüþüm...
bu yüzdendir iþte çiçeksiz bir dal gibi kuruyup gitmiþliðim...
bu nedenle ne söylese dilim hepsi hepsi sahipsiz bir kuþ diliyim...
Özlem Tarhan Yaðcýoðlu Mart 9/iki bin on dört
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Tarhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.