YANGIN DEFTERİ

anlaþýlan
en uðursuz bir çaðýn
en kargýþlý göklerinden damladým,
göbeðinde
en þeytani tuzaðýn
en siyah sütuna kazýndý adým.

gözlerimi
kukumavlar çaldýlar,
öcüler kaçýrdý hayallerimi;
kuþkular
sýzýnca kanýma kadar
zalim bir ruh kiraladý tenimi.

inancý görmeden –
inançsýzlýðý,
gerçekten önce de yalaný tattým;
þahlandýkça
kahpe feleðin týðý
ters kaput örneði dikildi bahtým.

topraðýma
‘benim’ diyemedim hiç,
aþkým –
þiirimde hep tutsak kaldý.
benim için
düþ bile deðildi sevinç,
mutluluk telvede körelmiþ faldý..

yaralý onurum –
en kutsal niþan,
tek zenginliðimse – iki delik cep;
vücudumda
-pervasýzca dolaþan-
bir yangýnýn ateþinde yandým hep.

yaktý yüreðimi
her yanýk türkü,
yaktý özlemlerin en büyükleri.
ýsrar etseniz de açamam,
çünkü
yazgým – felaket bir yangýn defteri…

Sosyal Medyada Paylaşın: